jūn jūn chén chén fù fù zǐ zi君君臣臣父父子子

suì hán zhī sōng bǎi zhī hòu diāo)岁寒知松柏之后凋

yuǎn lái dé hé shàng huì niàn jīng远来的和尚会念经

duǒ dé hé shàng duǒ bù dé sì躲得和尚躲不得寺

sān rén xíng，bì yǒu wǒ shī三人行，必有我师

jiàn qí jìn ， wèi jiàn qí zhǐ见其进，未见其止

yī bǎ yào shi kāi yī bǎ suǒ一把钥匙开一把锁

tiān xià wú bù sàn de yàn xí天下无不散的宴席

wéi jiǔ wú liàng ， bù jí luàn唯酒无量，不及乱

guà jiàn zhī nuò jì zhá wèi zhī挂剑之诺季札为之

hé miàn mù jiàn jiāng dōng fù lǎo何面目见江东父老

jǐn měi yǐ ， wèi jǐn shàn yě尽美矣，未尽善也

wán qí qì lì bù kuī yù yuān玩其碛砾不窥玉渊

wú mò rú zhī hé yě yǐ yǐ吾末如之何也已矣

bǎi liàn gāng huà wèi rào zhǐ róu百炼刚化为绕指柔

jūn zi wù zhī dà zhě yuǎn zhě君子务知大者远者

sǐ zhū gé néng zǒu shēng zhòng dá死诸葛能走生仲达

qǐ bù yì rán dà zhàng fū zāi岂不毅然大丈夫哉

wēn liáng gōng jiǎn ràng yǐ dé zhī温良恭俭让以得之

tiān xià wú bù sàn zhī yàn xí天下无不散之宴席

gǔ yǔ jīn rú yī qiū zhī hé古与今如一丘之貉

shì kě rěn，shú bù kě rěn是可忍，孰不可忍

yī xīn yǐ wéi hóng hú jiāng zhì一心以为鸿鹄将至

yán zhě wú zuì，wén zhě zú jiè言者无罪闻者足戒

shī yě guò ， shāng yě bù jí师也过，商也不及

rén shēng yǒu yá ér zhī wú yá人生有涯而知无涯

báo yán wǎng sù féng bǐ zhī nù薄言往愬逢彼之怒

sǐ zhū gé xià zǒu shēng zhòng dá死诸葛吓走生仲达

chéng shì bù zú bài shì yǒu yú成事不足败事有余

shàng yòng mù，zé xià shì guān上用目，则下饰观

tiān xià wú bù sàn de yán xí天下无不散的筵席

tiān xià qǐ yǒu wú fù zhī guó天下岂有无父之国

bù kě yǔ yán ér yǔ zhī yán不可与言而与之言

yuǎn lái de hé shàng hǎo kàn jīng远来的和尚好看经

jiā jiā yǒu běn nán niàn de jīng家家有本难念的经

zhī qí rán zhī qí suǒ yǐ rán知其然知其所以然

gǒu kǒu lǐ tǔ bù chū xiàng yá狗口里吐不出象牙

zhāo wén dào，xī sǐ kě yǐ朝闻道，夕死可矣

chéng xìng ér lái xīng jǐn ér fǎn乘兴而来兴尽而返

piān piān zhuó shì zhī jiā gōng zi翩翩浊世之佳公子

yī wén qián nán dǎo yīng xióng hàn一文钱难倒英雄汉

fā hū qíng ， zhǐ hū lǐ yì发乎情，止乎礼义

yǔ shū yí dí ， jué zhǐ jiǔ禹疏仪狄，绝旨酒

wéi shàng zhī yǔ xià yú bù yí唯上知与下愚不移

dāng miàn shì rén bèi hòu shì guǐ当面是人背后是鬼

jūn zǐ yǎng xīn mò shàn yú chéng君子养心莫善于诚

tiào dào huáng hé yě xǐ bù qīng跳到黄河也洗不清

yī tiáo xiàn er shuān liǎng mà zha一条线儿拴两蚂蚱

shān yīn dào shàng yìng jiē bù xiá山阴道上应接不暇

qí jìn ruì zhě ， qí tuì sù其进锐者，其退速