gōng shuō gōng yǒu lǐ，pó shuō pó yǒu lǐ公说公有理，婆说婆有理

wò tà zhī xià，qǐ róng tā rén hān shuì卧榻之下，岂容他人酣睡

bāng yǒu dào ， pín qiě jiàn yān ， chǐ yě邦有道，贫且贱焉，耻也

qiān yáng zhī pí，bù rú yī hú zhī yè千羊之皮，不如一狐之腋

yǎng bù kuì yú tiān ， fǔ bù zuò yú rén仰不愧于天，俯不怍于人

wēi yún dàn hé hàn ， shū yǔ dī wú tóng微云淡河汉，疏雨滴梧桐

rén wú qiān rì hǎo，huā wú bǎi rì hóng人无千日好，花无百日红

yīng huà wéi jiū，zhòng niǎo yóu wù qí yǎn鹰化为鸠，众鸟犹恶其眼

chī dé kǔ zhōng kǔ，fāng wéi rén shàng rén吃得苦中苦，方为人上人

jià jī suí jī fēi ， jià gǒu suí gǒu zǒu嫁鸡随鸡飞，嫁狗随狗走

zhī chén mò ruò jūn ， zhī zǐ mò ruò fù知臣莫若君，知子莫若父

hé suǒ wén ér lái ， hé suǒ jiàn ér qù何所闻而来，何所见而去

suǒ yù wú gù wù ， yān dé bù sù lǎo所遇无故物，焉得不速老

píng shí bù shāo xiāng，jí lái bào fó jiǎo平时不烧香，急来抱佛脚

tiě jiān dān dào yì ， là shǒu zhù wén zhāng铁肩担道义，辣手著文章

yǒu bù yú zhī yù ， yǒu qiú quán zhī huǐ有不虞之誉，有求全之毁

kě wèi zhì zhě dào ， nán wéi sú rén yán可为智者道，难为俗人言

rén miàn zhú gāo dī，shì qíng zháo lěng nuǎn人面逐高低，世情着冷暖

jūn zi yù yú yì ， xiǎo rén yù yú lì君子喻于义，小人喻于利

rén zhī suǒ yǐ yì yú qín shòu zhě jī xī人之所以异于禽兽者几希

tiān dì bù rén ， yǐ wàn wù wèi chú gǒu天地不仁，以万物为刍狗

cháng ān jiǔ kuí shàng ， qīng huái yīn dào zhí长安九逵上，青槐荫道植

liú dé qīng shān zài，bù pà méi chái shāo留得青山在，不怕没柴烧

qiān rén nuò nuò，bù rú yī shì è è千人诺诺，不如一士谔谔

yǐ xiǎo rén zhī xīn，duó jūn zǐ zhī fù以小人之心，度君子之腹

ruò yào gōng fū shēn ， tiě chǔ mó chéng zhēn若要功夫深，铁杵磨成针

hé huā suī hǎo，yě yào lǜ yè fú chí荷花虽好，也要绿叶扶持

chǔ zé shī yǐ ， qí yì wèi wèi dé yě楚则失矣，齐亦未为得也

wù tiān xià cāng shēng zhě ， bì cǐ rén yě误天下苍生者，必此人也

xī yáng wú xiàn hǎo ， zhǐ shì jìn huáng hūn夕阳无限好，只是近黄昏

yě huǒ shāo bù jìn，chūn fēng chuī yòu shēng野火烧不尽，春风吹又生

jūn zi wèi yuán hè ， xiǎo rén wéi chóng shā君子为猿鹤，小人为虫沙

dà mò gū yān zhí ， cháng hé luò rì yuán大漠孤烟直，长河落日圆

yán luó wáng miàn qián xū méi fàng huí de guǐ阎罗王面前须没放回的鬼

tiān xià wú nán shì，zhǐ pà yǒu xīn rén天下无难事，只怕有心人

ài zhī yù qí shēng，wù zhī yù qí sǐ爱之欲其生，恶之欲其死

shàng wú piàn wǎ，xià wú zhuó zhuī zhī dì上无片瓦，下无卓锥之地

yòu shǒu chí jiǔ bēi，zuǒ shǒu chí xiè áo右手持酒杯，左手持蟹螯

shān zhōng wú hǎo hàn，hú sūn chēng bà wáng山中无好汉，猢狲称霸王

bǐ luò jīng fēng yǔ ， shī chéng qì guǐ shén笔落惊风雨，诗成泣鬼神

huān yú xián yè duǎn ， jì mò hèn gèng zhǎng欢娱嫌夜短，寂寞恨更长

hǎo shì bù chū mén，è shì yáng qiān lǐ好事不出门，恶事扬千里

mǔ dān suī hǎo，yě dé lǜ yè fú chí牡丹虽好，也得绿叶扶持

xiù cái suī chū mén ， bù zhī tiān xià shì秀才虽出门，不知天下事

shào zhuàng bù nǔ lì，lǎo dà tú shāng bēi少壮不努力，老大徒伤悲

ruò yào rén bù zhī，chú fēi jǐ mò wéi若要人不知，除非己莫为

liú dé qīng shān zài，yī jiù yǒu chái shāo留得青山在，依旧有柴烧

lín cái wù gǒu dé，lín nàn wù gǒu miǎn临财毋苟得，临难毋苟免

wēi wǔ bù néng qū，pín jiàn bù néng yí威武不能屈，贫贱不能移

rén zhī yǒu xué ， yóu mù zhī yǒu zhī yè人之有学，犹木之有枝叶